เรื่องราวของบอยเข้าช่วยเหลือเด็กหญิงเปรี้ยว น้องหลงทางมาแอบอยู่หลังร้านเซเว่น

 ท้องฟ้ายามค่ำคืนของหาดใหญ่ เต็มไปด้วยแสงดาวระยิบระยับ บนถนนสายหลัก ผู้คนต่างสัญจรไปมาอย่างวุ่นวาย แต่ภายในร้านเซเว่นอีเลฟเว่นแห่งหนึ่ง ชายหนุ่มคนหนึ่งนามว่า "บอย" กำลังยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์ มองดูผู้คนผ่านกระจกไปมาด้วยสายตาว่างเปล่า 

บอยเป็นพนักงานเซเว่นที่ทำงานกะดึกชีวิตของเขาวนเวียนอยู่กับการทำงาน กิน นอน แทบไม่มีเวลาสังสรรค์กับใครเพื่อนของเขามีน้อยส่วนใหญ่ก็เป็นพนักงานด้วยกัน แฟนสาวที่คบกันมาก็เพิ่งบอกเลิกไปเมื่อไม่นานมานี้

บอยรู้สึกโดดเดี่ยว ไร้เพื่อน ไร้คนรัก เขามักจะนั่งเหม่อลอยหลังเลิกงาน คิดถึงอดีต คิดถึงแฟนเก่า คิดถึงชีวิตที่มีความสุข

คืนหนึ่ง ขณะที่บอยกำลังเก็บกวาดร้านอยู่ เขาได้ยินเสียงเด็กผู้หญิงคนหนึ่งร้องไห้มาจากด้านหลังร้าน

บอยเดินไปดูพบกับเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งกำลังยืนร้องไห้ด้วยความกลัว

บอยพาเด็กผู้หญิงคนนั้นไปนั่งที่โต๊ะ พยายามถามชื่อและที่อยู่ แต่เด็กผู้หญิงจำอะไรไม่ได้ รู้เพียงว่าชื่อ "เปรี้ยว"

บอยตัดสินใจให้เปรี้ยวพักที่ร้านเซเว่นก่อน คืนนั้น เขาหาข้าวให้เปรี้ยวกิน และนอนเฝ้าเธอจนหลับ

เช้าวันต่อมา บอยพาเปรี้ยวไปโรงพักเพื่อแจ้งความ พยายามหาเบาะแสของครอบครัวเปรี้ยว

หลังจากผ่านไปหลายวัน ในที่สุดตำรวจก็ติดต่อครอบครัวของเปรี้ยวได้ พ่อแม่ของเปรี้ยวดีใจมากที่ได้เจอลูกสาว รีบมารับเปรี้ยวกลับบ้าน

บอยรู้สึกดีใจที่ได้ ช่วยเหลือเหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้เขารู้สึกมีคุณค่า รู้สึกว่าตัวเองยังมีประโยชน์ต่อคนอื่น

หลังจากนั้น ชีวิตของบอยก็เริ่มเปลี่ยนแปลง เขาเริ่มมีเพื่อนมากขึ้น พยายามหากิจกรรมทำยามว่าง เริ่มมองโลกในแง่ดี

บอยรู้แล้วว่า ถึงแม้จะต้องใช้ชีวิตคนเดียว แต่เขาก็ยังมีคุณค่า ยังมีสิ่งดี ๆ รออยู่ข้างหน้า

แง่คิดดีๆของบอยเรื่องนี้: